به جرم کدام گناه خودت را از من دریغ میکنی...؟!

با تمام بی پناهی تمام لحظه ها را به انتظارتم

اشکهایم محتاج نوازش لبهایت است

صدا کن مرا...

در پس تردید و رنج و درد

در گذشته

میان باورها

بودن و خواستن و تمنا

جا ماندم،

گم شدم

بین رویا و حقیقت

مرز باورها و شک ها

هذیان وار روز را شب می کنم